Gelezen: (kandidaat) KIS artikel van de week - ongelijkheid

Toegegeven het artikel is al weer een weekje oud, maar in de vakantieperiode mag dat. Prachtig stuk over de NLhoogleraar Rudi Westendorp werkzaam in Kopenhagen. Zijn oproep is van volksgezondheid weer te zien als een echte publieke taak. Zelden komt statistiek harder aan dan in zijn quote: "Ondertussen zijn laagopgeleiden in NL nu 19 jaar eerder ziek en gaan 7 jaar eerder dood dan hoogopgeleiden. En niemand begint erover dat dat raar is". Dit past natuurlijk prachtig bij het thema van het artikel van het KIS-artikel van de week namelijk ongelijkheid. In het eerder in deze blog beschreven boek Sapiens staat overigens dat ziekte - mits die niet voortschrijdend is - na enige tijd geen invloed meer op geluk heeft. Voor 'dood' schijnt dat weer iets anders te zitten. Volgens de schrijver van dit boek is gezondheidszorg nu nog best overzichtelijk en wordt één van de uitdagingen van de toekomst de verwachte solidariteitsclash tussen  a-mortalen (mensen die alleen nog maar aan een ongeluk kunnen doodgaan) en aan mensen die dat 'ideaal' niet kunnen bekostigen. 

Kennis: 15 praktijkverhalen over kennismanagement

Eindelijk begonnen aan het door Karin Olsthoorn opgeduikelde boekje met 15 interviews over kennismanagement. Een mooie boekje met een boel al intuïtief aangevoelde waarheden. In de hoofdstukindeling wordt onderscheid gemaakt in de sociale kant van kennismanagement (cultuur/mensen), de organisatorische kant (opslag en distributie), vreemde eenden en sociale media. De sociale kant - gericht op een kennisvriendelijke organisatie en een optimale omgeving om kennis te delen - bevat de meeste waarheden, of eerlijker gezegd die spreken mij het meeste aan. De kennismanager van McKinsey benadrukt dat het van belang is eerst een cultuur op kennisdeling te kweken alvorens aan de gang te gaan met het optuigen van een organisatie en later nog een kennisdelingssysteem. Net als de anderen schrijvers in het boekdeel over de sociale kant is hij van mening dat je de mensen veel ruimte en vrijheid moet geven en dat je kennismanagement niet bij een specifieke directie moet neerleggen. De benodigde cultuur van kennisdelen zou je er bij nieuwe medewerkers gelijk in moeten doctrineren. Hoe dat bij de al zittende collega's moet, wordt wat minder duidelijk. Volgens zijn collega van Deloitte is dit één van de problemen. Het zijn vaak de oudere collega's die al dan niet bewust kennis als macht zien en niet als vanzelf willen delen. Vandaar dat hij nogal focust op het belang van BIT achtig onderzoek naar het opheffen van gedragsblokkades voor kennisdeling. Bij jonge medewerkers ziet hij dat kennisdelen overigens als natuurlijk gedrag. Met een beetje geluk lost het probleem zich dus van zelf op als ik over 20 jaar met pensioen ben. De geïnterviewden van de gemeente Amsterdam werken aan een wij-cultuur door te borgen dat iedere medewerker met minimaal drie ankers aan de organisatie verbonden is Het eigen project is vaak één van die ankers maar bijvoorbeeld ook een leesclub of de OR kan ook een anker vormen. Dit zet wel even aan het denken over de aan of afwezigheid van een IenMditeit. Mikis de Winter van het Ministerie van Fiinancien werkt met een kennismanagementkwartet gericht op een decentrale maatwerkaanpak waarbij kennis heel dicht tegen het primaire proces aan gezet wordt in een appreciative inquiery aanpak (=  positieve leersfeer creeren door vooral te benadrukken wat al goed gaat). Een beetje zoals de KIS dienstencatalogus. Juist omdat hij ziet dat de interne dynamiek en de omgang met kennis sterk van directie/DG tot directie/DG verschilt acht hij maatwerk nodig. Alle auteurs verfoeien overigens  aanbodgestuurde ICT oplossingen om kennis vast te leggen. Helemaal nutteloos hoeven ICT systemen niet te zijn want een licht kenniskaartsysteem gericht op de vindbaarheid van mensen en daarmee hun impliciete kennis kan wel degelijk toegevoegde waarde hebben. Grappig genoeg wijzen ze ook allemaal op de kracht van filmpjes al kunnen die ook weer in de virtuele la verdwijnen als ze niet benut worden in debat of cursussen.  Er staan nog veel meer goede verhalen in dit boek en het boek is bij mij te lenen!

Strategie: Zo goed als papierloos

Toegegeven de flipoverstandaard was tijdens overleg over leren van het buitenland een belangrijk steuntje in de rug. Toch noem ik dit verder best papierloos.

Innovatie: Leergang innovatie voor beleid - de kracht van vragen

Deze week een tweedaags blok van de leergang innovatie voor beleid met op op dag 1 Oud-Minister Jacqueline Cramer en op dag 2 Erasmus hoogleraar publieke innovatie Marcel Thaens. Was echt goed. niet in de laatste plaats was ik ook onder de indruk van onze hoofdocent Jeff Gaspersz die prachtig doceerde uit zijn boek Dagelijks Innoveren. Centraal staat daarin het begrip Innovatiekracht dat het resultaat is van het gedrag van medewerkers en leidinggevenden die hun kennis, creativiteit en betrokkenheid richten op verbetering en vernieuwing. Wat verder nodig is, is focus (ambitieuze doelen, check!), creeren van betrokkenheid, ontwikkelen van competenties, en vieren van resultaten & leren. Het schijnt dat je vergeetcurve zo stijl is dat je na een dag nog maar 10% hebt onthouden van wat je dag ervoor geleerd heb. Bij die 10% van de leergang hoort in ieder geval de kracht van een innovatie-opwekkende vraag. Zo vraagt een inmiddels 80 plus collega  van Jeff zich iedere dag twee vragen 'Wat heb ik vandaag geleerd?' En 'Wat ga ik morgen beter doen?' In mijn mindmap staan er nog een paar. Wat denk je van die van Richard Branson 'Ask yourselve what irritaties people.'

Innovatie: Middagje meedenken met het Innovatie-estafette team

De innovatie-ideeën komen inmiddels flink binnenstromen bij het organiserend team van de Innovate-estafette Cities of the future die in April 2016 gaat plaatsvinden. Van de week hebben Karen de Ruijter en ik wat geholpen door, door de overload aan spreadsheets met ideeën heen te gaan, op zoek naarideeën  voor clustering en het zoeken naar witte vlekken. Dat laatste - maar eigenlijk ook dat eerste - is knap lastig omdat je niet weet waar naar je zoekt, de unknown unknowns als het ware. Gelukkig had Erika wat buitenlandse rapporten (vb Rethinking Smart Cities from the ground up) met dan ook weer buitenlandse ideeën verzameld die daarbij best hielpen. Je kan dan zien waar in het buitenland aan gedacht wordt dat nog niet in de rijkgevulde spreadsheets is terug te vinden. Zo vond ik het zelf nog best opvallend dat er eigenlijk nog niet zoveel innovatie-ideeën zijn ingediend rond collectieve intelligentie, zeg maar vernieuwing in de democratie en besluitvorming. Je kan daarbij denken aan zaken als Madame la Maire  in Parijs waar mensen stemmen op hoe een klein deeltje van het gemeentebudget wordt in gezet. Ook is nog best opvallend dat voor collaborative economy - deel en contact dingetjes - vooral ideeën uit het sociale en hipster circuit zijn ingediend  terwijl bedrijven dit toch ook heel goed zouden kunnen gebruiken in de zoektocht naar in te boeken agglomeratie-effecten. The quest for de virtuele campus als het ware. En passant  nog een nieuw woord helemaal zelf (her)uitgevonden....toonkracht. Een technische innovatie die je kan zien, doen en beleven zoals ze zelfsturende auto heeft dan bijvoorbeeld heel veel toonkracht op een beursvloer en de meeste sociale innovaties dan bijvoorbeeld weer heel weinig toonkracht. Grmmm er blijkt al wel een bedrijf te zijn dat toonkracht heet en het wordt ook nog eens gebruikt in de muziek maar verder is het woord echt helemaal nieuw. Innovatief hè?