Pinguin Fred leest Nooit wachten op later, de memoires van Ed Nijpels

Laat ik het maar gewoon toegeven, ik heb best veel bewondering voor Ed Nijpels. Als Minister was hij onversneden begaan met de goede milieu- & klimaatzaak en als presentator van zijn eigen klimaattalkshow was hij deskundig, lekker scherp en bij vlagen productief humoristisch. Zeker in zijn rol als presentator was het bijzonder om te zien en te horen dat klimaat niet alleen maar links is. Met double breasted blazer en aardappel in de keel blijk je best met overtuiging groene dingen te kunnen zeggen. Na zoveel lofzang moet ik wel even kwijt dat de memoires weinig diepgang en nieuwe inzichten bieden. Er staan wel een paar mooie uitspraken en inzichten in maar het is wat mij betreft allemaal nogal wat mager. Wellicht had hij zich zoals Kees Verhoeven (zie link)  eerder wel deed tot één thema moeten beperken. Nu goed toch wat mooie uitspraken & inzichten dan:

• "De klimaatproblematiek stond midden jaren tachtig al scherp op het netvlies van mijn ministerie...In augustus 1987 heb ik ...een eerste nota aan de Kamer gestuurd over het klimaat ...onder de titel 'Klimaatverandering door CO2 en andere sporengassen'."
• "Op 6 en 7 november 1989 vond de eerste wereldwijde klimaatconferentie op ministersniveau plaats in hotel Huis ter Duin te Noordwijk. Er namen achtenzestig landen aan deel."
• "In november 2019 heeft jouranlist Marijn Duintjes Tebbens ...berekend hoe we er nu hadden voorgestaan als het oorspronkelijke Nederlandse voorstel in Noordwijk was aanvaard. Professor Detlef van Vuuren ...stelt dat de wereldwijde uitstoot anno 2022 50 procent lager was geweest."
• "Tegenwoordig moet ik weleens lachen als ik iemand van Rijkswaterstaat enthousiast hoor vertelen over hun programma Ruimte voor de rivier, alsof ze dat zelf hebben uitgevonden." 
• "Tenslotte voerden we een gesprek, waarbij ambtenaren - uitdrukkelijk zonder hun chefs - hun inzichten mochten delen."
• "Hij (Rob Weterings TNO) somde drie factoren op die belemmerend werken bij de transitie (klimaat/energie): departementale verkokering, politieke scoringsdrift en risicomijdend gedrag."

Als Pinguin Fred geven we sinds kort ballen aan de boeken die we lezen (1 = slecht, 5 = top). Zelf kwam ik op twee uit maar ik heb mij laten overtuigen toch voor drie ballen te gaan, met als argumentatie dat memoires vooral een blikje in iemands leven moeten geven en dat we daar niet per se diepgravende analyses mogen verwachten. Drie ballen dus. 

Is de stad van de consument of van de burger?

Dit weekend twee stukken gelezen die raken aan de vraag: “Is de stad van de consument of van de burger?” Goed je raadt natuurlijk al welke kant het op gaat….de stad lijkt nu vooral van de consument te zijn. In dit VN-artikel (zie link) gaat het net als in de Eenzame eeuw (zie link)over hoe de stad is ingericht voor de consument en hoe het straatmeubilair is ontworpen om de niet-consumerende burger weg te jagen (denk aan jongeren, skaters en daklozen). Steden proberen tegengas te geven maar zeggen niet te gaan over wat de private eigenaren aan stekels aanleggen. Het artikel heeft gelukkig nog wel de realiteitszin om aan te geven dat daklozen en hangjongeren voor je deur weliswaar soms een feestje lijken te geven maar geen feestje zijn: “skaters en daklozen kunnen zich met hun gedrag een ruimte toe-eigenen”. Een ander mooi voorbeeld van ruimte toe-eigenen is het gegeven dat in grote steden de helft van de openbare ruimte opgaat aan de auto, terwijl veel minder dan de helft van de inwoners een auto heeft. Tegenkracht kan zitten in de opkomst van het municipalisme (zie link) waarbij mensen worden aangemoedigd om mee te doen aan het publieke en politieke leven en zich zo te ontwikkelen tot burgers ipv zich uit elkaar te laten drijven als consumenten. Nu consuminderen langzaam op de agenda lijkt te komen (zie TNO-rapport link) is het zaak door bijvoorbeeld municipalisme, de inrichting van de stad en een gedeeltelijk reclame verbod de benodigde gedragsknoppen langzaam maar zeker op groen te zetten.