Iedereen doet wat?

Die "iedereen doet wat"-campagne ziet er wat mij betreft in ieder geval mooi uit en irriteert mij niet. Of die tot klimaatvriendelijk gedrag gaat aanzetten, dat zullende effectmetingen moeten gaan leren. Toch is er nu al veel kritiek op de campagne. Die heeft er enerzijds betrekking op dat evidente C02-knallers (nog) niet genoemd worden in de campagne (minder of geen vlees eten en minder of niet vliegen worden niet genoemd) en anderzijds op dat iedereen wat zou doen behalve de overheid. Ik focus even op het eerste. In deze zijn er twee tegenstrijdige principes die vechten om de kwantitatieve overwinning. Aan de ene kant is er sprake van environmental self awarenes.  Tijdens de BIT bühne mooi vertolkt door Goda Perlaviciute (RUG). Wie kleine klimaatvriendelijke gedragingen vertoont, gaat zich klimaatvriendelijk voelen en zich daarna gedragen door meer (en hopelijk grotere) klimaatvriendelijke gedragingen te vertonen. Zo kan 'wat' langzaam maar zeker uitgroeien tot 'heel wat'. Zo hoort geen rundvlees-eten sinds kort tot mijn environmental self. Mocht je dat niets vinden en toch 'wat' willen doen dan kan dat ook georganiseerd bij collaction.  Aan de andere kant is er sprake van tokenism. Daarbij geven kleine klimaatvriendelijke gedragingen de rechtvaardiging voor groots klimaatonvriendelijk gedrag. ("Ik scheid mijn afval, dus nu mag ik naar Nepal vliegen"). Ik ben bang dat de tweede kwantitatief gezien de overwinnaar is, maar zeker weten doe ik het niet.