Een NY Times-podcast van deze week (hoor link) wordt gesteld dat het allemaal niet zo goed gaat met de hybride werker - althans in de VS. Zo'n 44% van de hybride medewerker gaat langzaam maar zeker meer stress ervaren. Het lijkt erop alsof mensen niet goed raad (meer) weten met de flexibiliteit van de werkweek. Omdat je vaak niet goed weet wie of wat je op kantoor aan gaat treffen gaat de voorspelbaarheid en daarmee het psychologisch werkcomfort achteruit. Bovendien vinden leidinggevenden het lastiger feedback te geven aan mensen die ze weinig zien en lijkt - wellicht in samenhang - gezien worden voor jonge mensen belangrijk om carrierekansen op te doen. Dat is wel een dingetje omdat men tegelijkertijd de grote voordelen van het deels thuiswerken niet meer wenst op te geven. In de USA zo stelt de NY Times is de strijd van de werkgever om medewerkers weer met de stok naar kantoor te krijgen wel zo ongeveer uitgevochten. De wortel wordt nog wel gebruikt zij het met wisselend succes. Yoga tijdens de lunch, game night of de living room-i-fication van een deel van het kantoor (goed idee wat mij betreft) blijkt niet écht te leiden tot een hogere tevredenheid. Ondertussen maakt onze BIT-Judith mooie stappen bij het maken van de gedragsanalyse rond het spitsmijden bij de reis naar kantoor. Vanuit de gedachte 'baat het niet, dan schaadt het niet' ben ik alvast bezig met het uitzoeken van een geschikte rookfauteuil voor op kantoor voor tijdens de in de toekomst weer levendige borrelvrijdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten