In zijn lezing verwees Nico Larko naar het door de Greenlining Institute geconstrueerde Mobility Equity Framework. Speciaal gemaakt om low-income communities of color op weg te helpen. Misschien niet één op één te kopieren naar de NL'se situatie maar een inspiratie voor bijvoorbeeld landelijk gebied, achterstandswijken en krimpgebieden. Het framework is vooral bedoeld om bottom-up met wijkbewoners toe te passen gebruikmakend van slimme definities, indicatoren en kennis. De twaalf indicatoren gaan zowel in op toegankelijkheid, op luchtkwaliteit, als op economische kansen voor de wijkbewoners. Daar zetten ze dan het Smart Mobility Framework van Californië tegenaan en komen dan tot de volgende voorselectie (ranking van voorkeursmodaliteiten): dichtbevolkt stedelijk gebied: top: actieve modus (lopen/fietsen), elektrisch OV, fossiel OV, middenmoot: rideshare, bikeshare, carshare, taxi's, en achterhoede: ride-hailing, privé elektrische auto, privé fossiele auto. Als je uitgaat van rechtvaardige mobiliteit hebben de nieuwe aanbieders dus niet zoveel toe te voegen in de stad. Larco gaf bovendien ook aan dat 60% van de Uber-trips worden gemaakt als alternatief voor OV, lopen of fietsen. Voor landelijk gebied (met de gevaarlijke aanname dat alle modaliteiten beschikbaar zijn): top: rideshare ,actieve modus, privé elektrische auto, middenmoot: elektrisch OV, fossiel OV, privé fossiele auto, carshare, achterhoede: ride-hailing, bikeshare, taxi's. Interessante materie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten