Kennis: de waarde van valorisatie

Omdat ik toch bij NWO was dacht ik: "Kom, ik ga vandaag eens voor een redundante activiteit en ga naar de sessie bij Rathenau over het meten van valorisatie". Het afscheid van Maarten Hajer dat tegelijkertijd plaatsvond was namelijk drie keer overboekt en bovendien had ik Maarten persoonlijk gedag gezegd toen ik hem van de week interviewde over kennisbeleid. Zo gezegd zo gedaan. De sessie vond plaats ter gelegenheid van de verdediging van het proefschrift van Stefan de Jong eerder op de dag. Stefan was zelf begrijpelijkerwijs afwezig om zijn feestje te vieren, maar uit de  context maakte ik op dat de hoofdgast Jordi Molas Gallard van CSIC die ochtend opponent was geweest. Zonder enige hulp van audio-visuele middelen wist deze meneer uit Valencia mét accent, maar ook met mooie formuleringen zijn punten te maken over het meetbaar maken van valorisatie. Ondertussen had ik mooi de gelegenheid de samenvatting van het proefschrift van Stefan te lezen. Het interview was een machtig wapen gebleken voor zijn onderzoek en al interviewend was hij tot het inzicht gekomen dat wetenschappers vaak wel van valorisatie gehoord hebben maar eigenlijk niet zo goed weten wat beleidsmakers dan van hun willen. Vaak denken ze dat het alleen maar over 'geld verdienen met onderzoek' gaat en bijvoorbeeld niet over het maatschappelijk toepasbaar maken van bevindingen. Niet zo gek want ik denk bij het woord valideren ook aan geld. In het wiki-woordenboek gaat het over hernieuwde vaststelling van de waarde van een schuldvordering, naar boven bijstellen van prijs om de productie weer lonend te maken of als het over kennis gaat het proces dat kennis omzet of her-/opwaardeert door het toepasbaar te maken in commercieel haalbare producten, processen of diensten. Stefan roept beleidsmakers op gewoon nog eens uit te keggen wat zij onder valorisatie verstaan en vooral geen nieuwe term te bedenken. Intermediaire organsiaties als NWO krijgen de opdracht beloningsmechanismenvoor valorisatie te bedenken opdat wetenschappers uit meer dan publiceren prestige kunnen genereren. Investeren in valorisatie moet voor onderzoekers ook goed zijn voor hun wetenschappelijke carrière. Heb aan de andere aanwezigen nog eens uitgelegd dat het er bij ons bij IenM bij valorisatie vooral gaat om wetenschappers die met beleidsmakers in gesprek willen gaan over hoe hun nieuwe inzichten te benutten in beleidsvorming. Kwantitatieve monitoringsmethiden om geldelijk gewin of maatschappelijke nut te meten zijn meer iets voor EZ respectievelijk OCW. Nuttig zijn ze wel wat mij betreft.