Eerder besprak ik het WRR rapport over rechtvaardig klimaatbeleid. Rechtvaardigheid lijkt hot and happening want nu ligt er een hele bundel van de collega's van BZK (zie link). Een prachtig en navolgenswaardig idee. In de inleiding van de bundel staat al aangegeven dat rechtvaardigheid nogal een veelkoppige term is (ik noem het om voor de hand liggende redenen bewust even geen monster) en dat blijkt ook uit de veelzijdigheid (dat is de positieve term) en de onvergelijkbaarheid (de wat meer negatieve term) van de verschillende bijdragen. De inleiding past mooi in de stijl van het eerder genoemde WRR rapport en het daaraan voorafgaande working paper de verschillende essays doen dat minder. Waar het WRR rapport al preludeert op toepassing in beleid, is de essaybundel vooral verkennend van aard. Heb even wat prikkelende teksten op een rijtje gezet:
"Om het vertrouwen te herstellen zijn motivatie, moed en eerlijkheid nodig van zowel bestuurders als ambtenaren nodig." Ahmed Aboutaleb.
"Vooralsnog lijkt het een politiek en maatschappelijk taboe om grote opofferingen te vragen van huidige burgers in termen van consumptie. Dit is ook niet onlogisch: verkiezingscycli van vier jaar nodigen uit tot het weghouden van de rekening bij de kiezer en dus tot een zekere kortetermijnlogica." Tim Meijers
"Het is niet duidelijk waarom tijdgenoten over de grens niet, en mensen die over honderd jaar leven wel binnen de grenzen van rechtvaardigheid zouden vallen." Tim Meijers
"Het belasten van inkomsten uit grond kan echter op voorhand een aantal positieve effecten met zich meebrengen, zoals het beperken van speculatie, het verminderen van vermogensongelijkheid en efficiënter ruimtegebruik." Edwin Buitelaar
"Om complottheorieën tegen te gaan is het van belang dat de overheid echte misstanden zo veel mogelijk voorkomt, rechtvaardige procedures hanteert, de kloof tussen bestuurders en burgers zo klein mogelijk houdt, en aandacht schenkt aan het feitelijk ontkrachten van invloedrijke complottheorieën. "Jan-Willem van Prooijen
"Overheden zijn erg efficiënte producenten van basisvoorzieningen, veiligheid, opleidingen, sociale cohesie en een welvaartsstaat. Een toekomst zonder fors overheidsapparaat is daarmee noch realistisch, noch zinnig. De relevante vraag is hoe in de toekomst de overheid rechtvaardiger, slimmer en effectiever kan worden." Paul Frijters
"Een zogenaamd ‘welvaartsinstrument’ dat nutteloos voor beleid is, zijn de Sustainable Development Goals (SDG’s). Die bestaan uit zeker negenhonderd individuele statistieken die slecht of alleen sporadisch gemeten kunnen worden, makkelijk statistisch te manipuleren zijn, veelal niet meten wat van belang is of met beleid van doen heeft, en intern inconsistent zijn. Die SDG’s worden dus in de beleidspraktijk alleen voor beleidstheater gebruikt: alsof men beleid baseert op diepe kennis van negenhonderd dimensies." Paul Frijters
"..terugverlangen naar een politiek primaat waarbij het parlement als ‘mond van het volk’ de ‘algemene wil’ vertolkt en ambtenaren deze wil naar de letter uitvoeren, is irreëel in de werkelijke verhoudingen die het gevolg zijn van een proces van tientallen jaren, en bovendien vanuit normatief oogpunt niet noodzakelijk. Sterker: een eigen legitimerende rol door ambtenaren náást het parlement dat democratische legitimiteit verschaft aan wet- en regelgeving kan een uitweg bieden uit de constitutionele ongeregeldheden en de spiraal van wantrouwen die het politieke klimaat lijken te beheersen." Roeland Spruyt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten