Het binnenhalen van complexiteit....en er dan mee omgaan

Morgen begeleid in een heisessie van DGRW collega’s die bezig zijn met de veranderopgave van de Omgevingswet. Zij richten zich op wat de Omgevingswet, het digitale stelsel en de informatiehuizen voor DGRW betekent en wat hen daarbij te doen staat. Een compexe opgave dat mige duidelijk zijn. Van Geert Teisman had ik al eens tijdens een college geleerd dat het onze neiging is complexiteit buiten de deur te houden (een projectleider bakent graag haar/zijn project aan de voorkant af), maar dat we complexiiteit juist moeten omarmen. Tja ga d’r maar aan staan. Om daar een begin mee te maken gaan we in de ochtend onder leiding van Han Rakels van Het bedrijf Perspectivity (mission statement: for the love of complexity :-) aan de slag met de complexity navigator. Dit instrument van Perspectivity (down te loaden van www.perspectivity.org) bevat negen bouwstenen van collectieve inpact: urgentie de gevoelde urgentie doorgronden en daarmee het transformatieproces aanjagen, gedeelde ambities en de visie op verwndering, responsief leiderschap die de minderheidsstem koestert tbv een duurzame uitkomst, elkaar versterkende acties met iconische acties die de urgentie of gedeelde ambitie symboliseren, adaptief leren met gedeelde monitoring die het proces aanjaagt en de volgende stapvormgeeft (zie ook blog meten van circulariteit, 8 okt), betrek alle stemmen conflicterende perspectieven en ambiguiteit omarmen, vitale verbindingen verbondenheid aan proces en aan elkaar, ruggengraat organiseren van momentum en voortgang zonder in stuurgroepen te vervallen, en de joker die van de bouwstenen maatwerk maakt. Klinkt veelbelovend toch?! Toegankelijk met een snufje Transitiemanagement en een dosis John Kotter. Ik heb er zin in!