Diederik Samsom heeft met Groene supermacht. Hoe Europa de wereld kan verduurzamen een overwegend blijmoedig en zeer lezenswaardig boek geschreven. Vooral interessant zijn zijn stukken over zijn Europese werkervaring. Inzichtelijk is zijn verhaal over het sneuvelen van het LIFE scenario. In dat scenario zouden de klimaatdoelen voor 2040 in plaats van met technologie alleen, deels gehaald worden door inzet op vrijwillige gedragsverandering (met name mobiliteit en ons eetpatroon). Dat zou tot 2040 voor Europa maar liefst tot een kostenbesparing van 2600 miljard geleid kunnen hebben. Maar goed het voorstel heeft het door gebrek aan politieke moed - aldus Diederik - niet gehaald in Europa. Toch blijft hij hameren op het belang van gedragsverandering 'Gedragsaanpassing zal op wereldschaal vele duizenden miljarden dollars aan investering schelen en het vormt bovendien een veiligheidsmarge mocht de technologieontwikkeling toch niet zo florissant verlopen als we hopen en de verduurzaming dus minder snel gaan'. Daarbij geeft hij wat mij betreft terecht aan 'Overheden kunnen het niet laten bij een moreel appel op ons gedrag - dat werkt niet, of zelfs averechts. Het systeem waarin wij ons gedrag vertonen moet veranderen.'
